Siatkarskie święto czas rozpocząć!

Dla kibiców zbliża się gigantyczne święto. W Rio de Janeiro rozpoczyna się najważniejsza sportowa impreza czterolecia – Igrzyska Olimpijskie. W walce o medale będziemy mogli oglądać także reprezentację Polski w siatkówce mężczyzn.

Z tej okazji redakcja naszego portalu przygotowała dla Państwa przewodnik. Znaleźć w nim można trochę informacji z historii turnieju, składy drużyn wraz z ich opisami, terminarz rozgrywek w Rio oraz garść ciekawostek dotyczących każdej z ekip.

Zachęcamy do zapoznania się z przygotowanym przez nas materiałem!

Trochę historii

Turniej siatkarzy obecny jest na Igrzyskach Olimpijskich od 1964 roku, choć siatkówka jako dyscyplina olimpijska rozpoczęła karierę  wiele wcześniej. Już w 1924 roku zaprezentowano ją na turnieju olimpijskim w Paryżu – wówczas jako dyscyplinę pokazową. W 1957 roku zaś podjęto decyzję o włączeniu siatkarskich rozgrywek do rywalizacji o medale.

Przez ten czas na najwyższym stopniu podium stawało siedem reprezentacji. Najczęściej byli to Rosjanie (cztery złote medale, w tym trzy jako ZSRR), tuż za nimi w klasyfikacji zwycięzców plasują się Amerykanie (trzy złota) i Brazylijczycy (dwa pierwsze miejsca). Po razie sztuka ta udała się Japonii, Polsce, Holandii i Jugosławii. Najwięcej medali w historii turnieju olimpijskiego siatkarzy zdobyli Rosjanie – łącznie dziesięć krążków.

Złoty medal zdobyty przez Polaków w 1976 roku w Montrealu jednocześnie był i nie był wielką sensacją. Zdobyła go kadra z młodym trenerem, wciąż niedoświadczonym Hubertem Wagnerem. Dziś – legendą polskiej siatkówki. Nie było to jednak zaskoczeniem dla tych, którzy siatkówkę śledzili – dwa lata wcześniej ta sama reprezentacja jeszcze bardziej sensacyjnie, z tym właśnie trenerem – żółtodziobem zdobyła Mistrzostwo Świata, zamykając usta wszystkim krytykom, jakich nie brakowało przy wyborze Wagnera, niedawno jeszcze zawodnika, na stanowisko selekcjonera kadry. Oby w Rio de Janeiro historia się powtórzyła.

Jak wyglądała droga Polaków do złota z 1976 roku? Jak tylko mogła najlepiej! Nasi ówcześni reprezentanci wygrali wszystkie swoje spotkania. Po kolei rozprawili się z grupowymi rywalami – Koreą Południową, Kanadą Kubą i Czechosłowacją. Następnie w półfinale pokonali w tie-breaku Japonię, by sięgnąć po mistrzostwo w równie trudnym, także pięciosetowym, boju ze Związkiem Radzieckim. Niedawno minęło 40 lat od tego fantastycznego wydarzenia.

Skład mistrzowskiej reprezentacji z 1976 roku: Bronisław Bebel, Ryszard Bosek, Wiesław Gawłowski, Marek Karbarz, Lech Łasko, Zbigniew Lubiejewski, Mirosław Rybaczewski, Włodzimierz Sadalski, Edward Skorek, Włodzimierz Stefański, Tomasz Wójtowicz, Zbigniew Zarzycki.

A teraz dość wspomnień. Czas przyjrzeć się tegorocznym rozgrywkom.

 

Grupa A

Grupa A wydaje się być tą trudniejszą. Gospodarze – Brazylijczycy – na pewno mają zamiar wygrać wszystko. Nie inaczej jest z mistrzami Europy, Francuzami, zawsze groźnymi Amerykanami czy utytułowanymi Włochami. Wydaje się, że to właśnie te reprezentacje zameldują się w ćwierćfinałach, choć sport bywa nieprzewidywalny. Kanada potrafi pomieszać szyki faworytom, a i Meksyk może czymś zaskoczyć.

Brazylia

Trener: Bernardo Rezende (od 2001)

Pozycja w rankingu FIVB: 1.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 13 razy (1964 – 2012)

Medale olimpijskie: 2 złote (1992, 1994), 3 srebrne (1984, 2008, 2012)

Kwalifikacja olimpijska: gospodarz

Gospodarze turnieju i jedni z głównych faworytów do olimpijskiego złota. W 2012 roku w Londynie finał z Rosjanami przegrali „o włos”, w tie-breaku. Wtedy przechytrzył ich taktycznie Władimir Alekno. Jak będzie tym razem?

Wiadomo, że Canahriños chcą wygrać. Na ten turniej szykują się od dawna. Zrezygnowali nawet z udziału w ubiegłorocznym Pucharze Świata, by skupić się tylko na tej imprezie (inna rzecz, że niewiele mieli do stracenia – FIVB postanowiło pozostawić im punkty za poprzedni Puchar…). Są jedną z najbardziej utytułowanych ekip globu, nie było do tej pory turnieju olimpijskiego w siatkówce bez Brazylijczyków.

Cztery razy z rzędu ta reprezentacja zdobywała mistrzostwo świata. To z tego kraju pochodzą prawdziwe siatkarskie gwiazdy, takie jak Giba.

Dziś jednak drużyna Brazylii to nie tyle wielkie indywidualności (choć pojedynczo zawodnicy są świetni), ale także zgrana drużyna, w której każdy stanowi zagrożenie i która potrafi grać ze sobą nawzajem (co można było zobaczyć w tegorocznej Lidze Światowej). Niemała w tym zasługa Bernardo Rezende. Prowadzi on tę kadrę od 16 lat i jest jednym z najbardziej rozpoznawanych szkoleniowców na świecie. Wybuchowy, ale konkretny. Wie, jak zareagować, kiedy jego drużyna ma problemy. I z pewnością w Rio chce stanąć na najwyższym stopniu podium.

Brazylia gra szybko i skutecznie, jest też zespołem doświadczonym. I chyba tylko w pojedynczych problemach poszczególnych graczy przeciwnicy mogą upatrywać swoich szans.

Skład reprezentacji Brazylii na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Bruno Rezende, William Arjona

Atakujący: Wallace de Souza, Evandro Guerra

Przyjmujący: Ricardo Lucarelli, Luiz Felipe Fonteles, Mauricio Borges Almeida da Silva, Douglas Souza da Silva

Środkowi: Lucas Saatkamp, Eder Carbonera, Mauricio Souza

Libero: Sergio Dutra Santos

Włochy

Trener: Gianlorenzo Blengini (od 2015)

Pozycja w rankingu FIVB: 4.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 10 razy (1976 – 2012)

Medale olimpijskie: 2 srebrne (1996, 2004), 3 brązowe (1984, 2000, 2012)

Kwalifikacja olimpijska: II miejsce w Pucharze Świata

Ścisła światowa czołówka już od wielu lat. Kraj z siatkarskimi tradycjami i jedną z najmocniejszych lig na świecie (wymienianą dziś obok rosyjskiej i, niekiedy, polskiej). Bez reprezentacji Włoch trudno wyobrazić sobie jakąkolwiek dużą siatkarską imprezę.

W 2014 roku wydawało się jednak, że potęga Włoch słabnie. Polskie Mistrzostwa Świata nie były dla Italii udane – siatkarze z Półwyspu Apenińskiego wylądowali wówczas poza finałową szóstka, grając naprawdę słabo i zupełnie wbrew oczekiwaniom, które przed nimi stawiano. Rok później doszła do tego feralna Liga Światowa, która skończyła się konfliktem – czterech kluczowych graczy (w tym Ivan Zaytsev i Dragan Travica) zostało dyscyplinarnie z kadry wyrzuconych, a ostatecznie trener Mauro Berutto podał się do dymisji.

Wraz ze zmianą szkoleniowca wstąpił we włoską ekipę nowy duch. Udało im się wywalczyć awans na Igrzyska z Pucharu Świata, choć polscy kibice woleliby o tym zapomnieć… (przypomnijmy, Polakom do awansu wystarczyłyby dwa wygrane z Włochami sety, tymczasem wynik wynosił 3:1 dla Włoch). Całkiem nieźle rozegrali też tegoroczną Ligę Światową, plasując się tuż za podium. I zdecydowanie do Rio przylecieli po medal.

Grając kombinacyjnie i mając potężnie atakujących skrzydłowych, takich jak wspomniany już Zaytsev czy naturalizowany Kubańczyk, Osmany Juantorena, włoscy siatkarze są trudni do zatrzymania na siatce. Tym bardziej, że na rozegraniu postawili na młodego, jednak bardzo perspektywicznego gracza (Giannelli), który nie boi się niekonwencjonalnych zagrań, choć zdarzają mu się jeszcze niedokładności.Sposobem na ten doświadczony, ale jednak bazujący na dynamice zespół okazać się może dobra praca na linii blok-obrona.

Skład reprezentacji Włoch na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Simone Giannelli, Pasquale Sotille

Atakujący: Ivan Zaytsev, Luca Vettori

Przyjmujący: Osmany Juantorena, Filippo Lanza, Oleg Antonov, Salvatore Rossini

Środkowi: Simone Buti, Matteo Piano, Emmanuele Birarelli 

Libero: Massimo Colaci

USA

Trener: John Sperraw (od 2013)

Pozycja w rankingu FIVB: 5.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 10 razy (1964 – 2012 z wyłączeniem lat 1972, 1976, 1980)

Medale olimpijskie: 3 złote (1984, 1988, 2009), 1 brązowy (1992)

Kwalifikacja olimpijska: I miejsce w Pucharze Świata

Zaskakująco wręcz dobrze grająca reprezentacja, jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że Stany Zjednoczone to kraj, w którym nie funkcjonuje profesjonalna liga. Będąc popularnością daleko za futbolistami, bejsbolistami czy koszykarzami, amerykańscy gracze z lig uniwersyteckich starają się z reguły o grę w europejskich klubach (także w Polsce, jak Murphy Troy, który poprzednie dwa sezony rozegrał w LOTOSIE Treflu Gdańsk).

A zawodnicy ci to na większości pozycji światowa czołówka. Nazwisk takich jak Anderson, Russel, Sander czy Christenson (oj, długo szukali Amerykanie tak dobrego rozgrywającego) nie trzeba już dziś nikomu przedstawiać. Są świetnie wyszkoleni technicznie, na ich grę zwyczajnie dobrze się patrzy. Są też skuteczni i niełatwo się z nimi gra. Przekonać mogła się o tym nasza reprezentacja na Mistrzostwach Świata 2014 – mecz z USA to jedyny przegrany przez Polaków mecz w całym turnieju. Zdobywając w 2015 roku Puchar Świata, Amerykanie udowodnili, że mocni są nie tylko „na papierze”.

W dodatku reprezentacja ta nie ukrywa, że Igrzyska zawsze są dla niej imprezą docelową. Kadra przez cztery lata olimpiady przechodzi przez staranną selekcję, by na turnieju wypaść jak najlepiej. Oprócz podstawowych graczy, USA ma przecież wartościowych rezerwowych. Na pewno to jeden z faworytów brazylijskiego turnieju. Przemawia za nimi także historia – po olimpijskie złoto Stany Zjednoczone sięgały już trzykrotnie.

Skład reprezentacji USA na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Micah Christenson, Kawika Shoji

Atakujący: Matthew Anderson, Murphy Troy

Przyjmujący: Aaron Russel, William Priddy, Thomas Jaeschke, Taylor Sander

Środkowi: David Lee, Daivid Smith, Maxwell Holt

Libero: Erik Shoji

Francja

Trener: Laurent Tillie (od 2012)

Pozycja w rankingu FIVB: 11.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 3 razy (1988, 1992, 2004)

Najwyższe miejsce na Igrzyskach Olimpijskich: 8. (1998)

Kwalifikacja olimpijska: III miejsce na turnieju interkontynentalnym w Tokio

Kraj, który kilka lat temu całkiem nieoczekiwanie wdarł się na siatkarskie salony i najwyraźniej nie zamierza ich opuszczać. Po całkiem niezłej grze na Mistrzostwach Świata w 2014 roku, całkowicie zdominowali kolejny sezon reprezentacyjny – zdobyli Mistrzostwo Europy i wygrali Ligę Światową, awansując do finału z drugiej dywizji.

W sukcesach tych jest niemała zasługa trenera. Prawie zawsze opanowany Laurent Tillie, przygotowując swoich graczy do ważnych imprez, zwraca dużą uwagę na grę w defensywie i technikę stawia ponad siłę. To przynosi rezultaty – nie tylko w postaci świetnych widowisk, którymi zawsze są mecze z udziałem Francuzów, ale także w postaci rewelacyjnych wyników w ostatnich latach.

Choć Francuzi są zespołem doskonale zgranym i współpracującym ze sobą na boisku, nie mają zbyt silnej ławki rezerwowych, co jest często wymienianym przez ekspertów słabym punktem Trójkolorowych. Jednak podstawowi gracze tej reprezentacji to klasa sama w sobie – wystarczy wspomnieć na widowiskowe ataki Earvina N’Gapetha (zawodnik nie unikający skandali, ale zdecydowanie utalentowany sportowiec) czy niemożliwe, wydawałoby się, obrony Jenii Grebennikova. Francuzi dysponują też potężną zagrywką (Marechal, Le Roux), a ich grą kieruje jeden z najlepszych rozgrywających na świecie – Benjamin Toniutti.

Aż nie chce się wierzyć, że do tej pory najwyższe miejsce tej reprezentacji na Igrzyskach Olimpijskich to ósma pozycja! To jednak dawne dzieje, dziś Francuzi piszą nowe. A oczekiwania w Rio względem nich są naprawdę duże.

Skład reprezentacji Francji na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Benjamin Toniutti, Pierre Pujol

Atakujący: Antonin Rouzier, Thibault Rossard

Przyjmujący: Nicolas Marechal, Kevin Tilliel, Earvin N’Gapeth, Trevor Clevenot

Środkowi: Kevin Le Roux, Nicolas Le Goff, Franck Lafitte

Libero: Jenia Grebennikov

Kanada

Trener: Glenn Hoag (od 2006)

Pozycja w rankingu FIVB: 12.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 3 razy (1976, 1984, 1992)

Najwyższe miejsce na Igrzyskach Olimpijskich: 4. (1984)

Kwalifikacja olimpijska: IV miejsce na turnieju interkontynentalnym w Tokio

Kanada do światowej czołówki zdecydowanie nie należy, choć nie jest zespołem, którego nie stać na dobrą grę. Potrafi napsuć sporo krwi faworytom i wcale niełatwo Kanadyjczyków ograć (mogliśmy przekonać się o tym w Tokio przy okazji turnieju kwalifikacyjnego do IO, gdzie Polacy wygrali dopiero w tie-breaku). Choć wydaje się mało prawdopodobne, by ten zespół wyszedł na Igrzyskach z tak trudnej grupy, kanadyjscy siatkarze z całą pewnością będą się o to bardzo starać.

Dokonają tego pod wodzą doświadczonego szkoleniowca, Glenna Hoaga, który prowadzi reprezentację Kanady już od dziesięciu lat. I wydaje się, że wydobywa z niej maksimum możliwości. Ta drużyna nie składa się z wielkich siatkarskich gwiazd, niemniej jednak gra w niej kilku świetnych zawodników, znanych sporej grupie kibiców, m.in. John Perrin czy Gavin Schmitt (od nowego sezonu w Asseco Resovii Rzeszów). Razem ten skład tworzy niezłą grupę, która w Rio na pewno zechce „namieszać”.

Skład reprezentacji Kanady na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Jay Blankenau, TJ Sanders

Atakujący: Gavin Schmitt

Przyjmujący: John Perrin, Nicholas Hoag, Freddie Winters, Steven Marshall

Środkowi: Justin Duff, Graham Vigrass, Jansen Vandoorn, Rudy Verhoeff

Libero: Blair Bann

Meksyk

Trener: Sergio Hernandez (od 2013)

Pozycja w rankingu FIVB: 26.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – raz (1968)

Najwyższe miejsce na Igrzyskach Olimpijskich: 10. (1968)

Kwalifikacja olimpijska: I miejsce na turnieju interkontynentalnym w Meksyku

Wydaje się, że w tej grupie Meksyk jest zdecydowanym autsajderem i nie ma co liczyć na osiągnięcie przez tę reprezentację jakiegoś dobrego wyniku. Nie znaczy to jednak, że zawodnicy z Meksyku poddadzą się bez walki. Grając bez presji, mogą pokazać się z niespodziewanie dobrej strony.

Do tej pory na Igrzyskach Meksykanie zaprezentowali się raz, właściwie bez rezultatów (ostatnie miejsce). Można założyć, że i w Rio nie mieliby okazji zaprezentować się szerszej publiczności, gdyby nie system kwalifikacyjny (o którym powiedziano już chyba dostatecznie dużo), dbający o to, by na IO grały kraje ze wszystkich kontynentów. Wszyscy więc mamy nadzieję, że gracze z Meksyku nie będą odstawać poziomem od pozostałych reprezentacji i stworzą siatkarskie widowisko.

Ciężko powiedzieć o nich coś więcej, rzadko bowiem mamy okazję obserwować Meksyk na wielkich, międzynarodowych imprezach, jeszcze rzadziej widzieć tych zawodników naprzeciw reprezentacji Polski. Byli jednak obecni w naszym kraju na Mistrzostwach Świata w 2014 roku, choć nie wygrali wówczas żadnego spotkania. Czy na Igrzyskach także będą głównie dostarczać punkty rywalom?

Skład reprezentacji Meksyku na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Pedro Rangel, Jesus Alberto Perales

Atakujący: Néstor Orellana, Daniel Vargas

Przyjmujący: Jorge Barajas, Carlos Guerra, Jorge Quiñones, Gonzalo Ruiz

Środkowi: Tomás Aguilera, Samuel Cordova, Jose Martinez

Libero: Jesus Rangel

 

Grupa B

Grupa B, czyli grupa „polska”, z pozoru jest łatwiejsza, ale nie zapominajmy, że oznacza to potencjalnie groźniejszego przeciwnika w ćwierćfinale. ’

Faworytami tej grupy z pewnością są obrońcy tytułu, Rosjanie, a także aktualni mistrzowie świata, Polacy. Awansu do ćwierćfinału można też spodziewać się po debiutujących na Igrzyskach Irańczykach oraz po reprezentacji Argentyny, która zaskakiwała faworytów już wielokrotnie, a ostatnio wydaje się grać coraz lepiej.

Warto jednak pamiętać, że Kuba i Egipt też nie przyjechały, by mecze przegrywać. I że właśnie te pozornie proste spotkania mogą okazać się najtrudniejsze.

Polska

Trener: Stephane Antiga (od 2014)

Pozycja w rankingu FIVB: 2.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 7 razy (1968-1980, 1996, 2008, 2012)

Medale olimpijskie: 1 złoty (1976)

Kwalifikacja olimpijska: I miejsce na turnieju interkontynentalnym w Tokio

Nasza reprezentacja zdecydowanie pojechała do Rio po olimpijski medal. To na pewno jeden z kilku faworytów do cennych krążków, zwłaszcza, że Polacy są aktualnymi mistrzami świata. Warto jednak pamiętać, że to inna drużyna niż ta, która w 2014 roku zdobywała czempionat. Jak sprawdzi się na Igrzyskach?

Oczekiwania na pewno są. Były także cztery lata temu, kiedy to po spektakularnym zwycięstwie w Lidze Światowej polscy siatkarze byli przez ekspertów typowani jako murowani kandydaci do podium. Tymczasem na Igrzyskach w Londynie turniej dla naszych rodaków skończył się na ćwierćfinale, gdzie trafili na późniejszych mistrzów olimpijskich, Rosjan. Drabinka pucharowa ułożyłaby się wówczas dla Biało-Czerwonych inaczej, gdyby nie niespodziewana przegrana z Australią. I niech tamten mecz będzie przestrogą przed lekceważeniem kogokolwiek.

Nie wypada jednak przewidywać porażki „Orłów Antigi”. Jak sam trener twierdzi, formą mają błyszczeć dopiero w Rio i nie powinniśmy wyciągać zbyt poważnych wniosków np. z Final Six Ligi Światowej – to nie był turniej docelowy. Z kolei sparingi z mistrzem Brazylii i Klubowym Mistrzem Świata, Sada Cruzeiro, zdają się potwierdzać, że forma Polaków rośnie (przypomnijmy, w pierwszym meczu było 3:2 dla Sada Cruzeiro, w drugim 3:1 wygrali Biało-Czerwoni).

Pozostaje nam trzymać kciuki za występy naszych reprezentantów. To młody, ale dosyć doświadczony zespół. Mieszanka złożona z zawodników na świecie znanych i ogranych, jak Bartosz Kurek czy Michał Kubiak, młodych, ale już doświadczonych, jak Karol Kłos czy Mateusz Mika, a także zdolnej, perspektywicznej młodzieży, jak Mateusz Bieniek czy Bartosz Bednorz. To kadra, która przede wszystkim jest drużyną. Ciężko wskazać w niej wyraźną pierwszą szóstkę, co jest zarówno zaletą, jak i wadą. W dodatku skład jest pewną niespodzianką, a raczej brak w tym składzie doświadczonego środkowego – Marcina Możdżonka. Czy ta kontrowersyjna decyzja Stephane’a Antigi okaże się strzałem w dziesiątkę?

Skład reprezentacji Polski na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Fabian Drzyzga, Grzgorz Łomacz

Atakujący: Bartosz Kurek, Dawid Konarski

Przyjmujący: Michał Kubiak, Mateusz Mika, Rafał Buszek, Bartosz Bednorz

Środkowi: Karol Kłos, Mateusz Bieniek, Piotr Nowakowski

Libero: Paweł Zatorski

Rosja

Trener: Władimir Alekno (od 2015)

Pozycja w rankingu FIVB: 3.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 12 razy (jako ZSRR: 1964-1980, 1988; jako Wspólnota Niepodległych Państw: 1992; jako Rosja: 1996-2012)

Medale olimpijskie: 4 złote (1964, 1968, 1980, 2012), 3 srebrne (1976, 1988, 2000), 3 brązowe (1972, 2004, 2008)

Kwalifikacja olimpijska: I miejsce na turnieju europejskim

Po niedawnej aferze dopingowej z udziałem rosyjskich sportowców, udział tej reprezentacji w Igrzyskach Olimpijskich stanął pod znakiem zapytania. MKOI zdecydował się jednak nie wykluczać siatkarzy z Rosji z tej imprezy. Ich brak zdecydowanie byłby bowiem w Rio odczuwalny.

Rosjanie to obok Brazylii i Włoch jedna z najbardziej utytułowanych reprezentacji. Są aktualnymi mistrzami olimpijskimi i chcą walczyć o obronę tytułu. Jest to tym bardziej prawdopodobne, że zdobywali go z tym samym trenerem. Władimir Alekno w Rosji uważany jest wręcz za zbawcę siatkówki. Kiedy w kadrze dzieje się źle, a gra wygląda fatalnie (jak podczas Ligi Światowej 2015), Alekno ją obejmuje, wyciąga z „dołka” i sprawia, że zespół jest w świetnej dyspozycji wtedy, kiedy trzeba. To jeden z najbardziej znanych szkoleniowców na świecie, bez wątpienia fachowiec godny uznania.

Podobnie jak i duża część rosyjskich siatkarzy. To reprezentacja, w której gra wiele gwiazd i prawdziwych ikon światowej siatkówki. Jedną z nich jest Siergiej Tietuchin – doświadczony przyjmujący udział w Igrzyskach Olimpijskich weźmie już po raz szósty. Także nazwiska pozostałych graczy, wśród których są zawodnicy z samego światowego „topu”, jak atakujący – Maksim Michajłow,  raczej nie są obce fanom siatkówki na poziomie międzynarodowym.

Mimo to, Rosja przyjedzie do Rio osłabiona. Zabraknie w jej szeregach m.in. zmagającego się z kontuzją Dmitrija Muserskiego oraz Aleksandra Markina, zawieszonego za wykrycie u niego w organizmie nielegalnej substancji dopingującej (meldonium) w trakcie turnieju kwalifikacyjnego w Berlinie.

Nawet bez kilku tak istotnych graczy, Rosja pozostaje groźna. Ze swą siłą, potężnymi atakami, wysokim blokiem i piorunującą zagrywką nie jest i pewnie nigdy nie będzie łatwym przeciwnikiem.

Skład reprezentacji Rosji na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Siergiej Grankin, Igor Kobzar

Atakujący: Maksim Michajłow, Konstantin Bakun

Przyjmujący: Siergiej Tietiuchin, Igor Kliuka, Dmitrij Wołkow

Środkowi: Andriej Aszczew, Aleksander Wołkow, Artiom

Libero: Aleksiej Wierbow, Artiom Jermakov

Argentyna

Trener: Julio Velasco (2014)

Pozycja w rankingu FIVB: 6.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 6 razy (1984, 1988, 1996 – 2004, 2012)

Medale olimpijskie: 1 brązowy (1988)

Kwalifikacja olimpijska: I miejsce na turnieju Ameryki Południowej

Reprezentacja, która w ostatnich latach, pod wodzą Julio Velasco, spisuje się coraz lepiej. Jak przyznaje sam szkoleniowiec, pomaga im brak presji. „Inni muszą, my możemy” – mówi w wywiadach, dając jasno do zrozumienia, że Argentyńczycy mogą być czarnym koniem turnieju siatkarzy w Rio.

Znani są zresztą z tego, że wygrywają często z faworytami, zupełnie nieraz nieoczekiwanie. Wszyscy pamiętamy, jak wyeliminowali reprezentację USA z Mistrzostw Świata w Polsce. Żałowaliśmy również, że takiej wygranej nie odnieśli w Pucharze Świata w 2015 roku (dałoby to Polakom bezpośredni awans olimpijski). Argentyna świetnie spisała się też w tegorocznej Lidze Światowej, choć grała bez swojego niekwestionowanego lidera w ataku – znanego nam z PGE Skry Bełchatów Facundo Conte. Ten bowiem dostał wolne, by wypocząć po trudnym sezonie ligowym przed Igrzyskami.

Warto też zwrócić uwagę na kilku innych argentyńskich zawodników. Jedną z głównych gwiazd tej kadry jest na pewno jej rozgrywający, Luciano De Cecco – choć zdarzają mu się niedokładności, jest graczem bardzo niekonwencjonalnym i niejednokrotnie robi przysłowiowy „wiatrak” z środkowych rywali. W samej zaś Argentynie na środku występuje bardzo utalentowany Sebastian Sole, który, jak się wydaje, wciąż nie osiągnął maksimum swoich możliwości. Z takimi zawodnikami Argentyna jest w stanie w Rio namieszać.

Skład reprezentacji Argentyny na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Luciano De Cecco, Damien Gonzalez

Atakujący: Bruno Lima, Cristian Poglajen

Przyjmujący: Facundo Conte, Nicolas Bruno, Ezequiel Palacios, Facundo Santucci

Środkowi: Sebastian Sole, Pablo Crer, Martin Ramos

Libero: Alexis Ruben Gonzalez

Iran

Trener: Raul Lozano (od 2016)

Pozycja w rankingu FIVB: 10.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – ani razu

Kwalifikacja olimpijska: II miejsce na turnieju interkontynentalnym w Tokio (I drużyna azjatycka)

Irańczycy do światowej czołówki należą od niedawna, jednak zdążyli już się w niej zadomowić. Aktualnie są traktowani jako groźni rywale na każdej dużej siatkarskiej imprezie, choć wciąż brakuje im poważnych międzynarodowych sukcesów. Na pewno będą chcieli zmienić to w Rio.

Zadba o to ich nowy trener, były selekcjoner reprezentacji Polski (któremu polska siatkówka wiele zawdzięcza), Raul Lozano. Zdecydowanie ma z kim pracować. Irańczycy są zdolni, nieźle wyszkoleni technicznie, na boisku są bardzo dynamiczni. Brakuje im chyba doświadczenia w grze na międzynarodowym poziomie – na swoim kontynencie nie mają zbyt wielu rywali na podobnym poziomie, a irańska liga jest bardzo hermetyczna. Powoli jednak zaczyna się to zmieniać, o czym niech świadczy głośny transfer z 2014 roku, kiedy to Irańczyk, Marouf, został rozgrywającym rosyjskiego giganta – Zenitu Kazań.

Maroufa warto tu wspomnieć choćby i dlatego, że jest niezaprzeczalnym liderem tej kadry i ważnym ogniwem taktyki. Jako główny „mózg” drużyny, doskonale kieruje jej grą. Gdyby tylko Irańczycy nie tracili tak łatwo koncentracji, mogliby przy takiej grze osiągać gigantyczne sukcesy. A może właśnie nadszedł ich czas?

Skład reprezentacji Iranu na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Mir Saeid Marouflakrani, Mehdi Mahdavi,

Atakujący: Shahram Mahmoudi, Amir Ghafour

Przyjmujący: Milad Ebadipour, Mojtaba Mirzajanpour, Farhad Ghaemi, Hamzeh Zarini

Środkowi: Seyed Mohammad Mousavi Eraghi, Adel Gholami, Mostafa Sharifad

Libero: Mahdi Marandi

Kuba

Trener: Nicolas Vives (od 2016)

Pozycja w rankingu FIVB: 17.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 6 razy (1972-1980, 1992-2000)

Medale olimpijskie: 1 brązowy (1976)

Kwalifikacja olimpijska: I miejsce w turnieju Ameryki Północnej

Nieco ponad miesiąc przed Igrzyskami Olimpijskimi ośmiu zawodników reprezentacji Kuby, w czym sześciu ze składu na imprezę w Rio de Janeiro, zostało zatrzymanych w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa na tle seksualnym. Skutkiem tej afery było zwolnienie trenera reprezentacji, Rodolfo Luisa Sancheza, na którego miejscu pojawił się Nicolas Vives.

Reprezentacja Kuby przeszła gwałtowną przemianę. Nowy selekcjoner powołał pięciu zawodników, którzy grali wcześniej w zespołach młodzieżowych. W ten sposób została rozstrzygnięta sprawa tymczasowo aresztowanych reprezentantów Kuby – bezpowrotnie stracili oni możliwość reprezentowania swojego kraju podczas nadchodzącej imprezy.

Jednocześnie reprezentacja Kuby wydaje się być osłabiona przez sytuację polityczną, tak uciążliwą dla tych graczy, którzy chcą sie rozwijać poza granicami swojego kraju. W ten sposób Kubańczycy stracili takich świetnych zawodników jak Wilfredo Leon czy Joandry Leal Hidalgo, którzy mogliby stanowić o sile drużyny.

Czy brak byłego już kapitana zespołu, Ronalda Cepedy i pozostałych zawodników, którzy wywalczyli możliwość gry na Igrzyskach, okaże się dla Kubańczyków zgubny? Może wręcz przeciwnie, nowi reprezentanci będą składnikiem niezbędnym do osiągnięcia sukcesu? O tym będziemy mogli przekonać się już za kilka dni.

Skład reprezentacji Kuby na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Adrian Eduardo Goide Arredondo, Yosvani Gonzalez Nicholas

Atakujący: Osniel Lazaro Melgarejo Hernandez, Miguel Angel Lopez Castro

Przyjmujący: Javier Ernesto Jimenez Skull, Osniel Cecilio Rendon, Mario Luis Rivera Sanchez

Środkowi: Livan Osoria Rodriguez, Javier Octavio Concepcion Rohas, Darien Dellis Ferrer

Libero: Yonder Roman Garcia Alvarez, Reinier Rohas Cohimbra

Egipt

Trener: Sherif Elshemerly (od 2016)

Pozycja w rankingu FIVB: 20.

Udział w Igrzyskach Olimpijskich – 3 razy (1984, 2000, 2008)

Najwyższe miejsce na Igrzyskach Olimpijskich: 10. (1984)

Kwalifikacja olimpijska: I miejsce na turnieju afrykańskim

To kolejna reprezentacja, o której mówi się, że na Igrzyska jedzie tylko dlatego, że awansować z Afryki jest o wiele prościej niż z Europy. Tym bardziej więc Egipcjanie będą zapewne chcieli udowodnić coś ekspertom, kibicom i samym sobie.

Należy pamiętać, że nie są to „chłopcy do bicia”. Choć na kontynencie afrykańskim rzeczywiście konkurencję mają niewielką, to jednak wiodą tam prym. W dodatku dość często uczestniczą w międzynarodowych imprezach (jak Mistrzostwa Świata 2014 czy Puchar Świata 2015), zdobywając cenne doświadczenie w starciach z uznanymi siatkarskimi potęgami. Czy będą w stanie przeciwstawić się faworytom?

Skład reprezentacji Egiptu na Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016:

Rozgrywający: Ashraf Aboulhassan, Hossam Youssif

Atakujący: Ahmed Salah, Ahmed Elkotb, Reda Heikal

Przyjmujący: Mohamed Abdelmoneim, Ahmed Youssif, Mohamed Elhosseini, Omar Naguib

Środkowi: Mamdouh Abdelmoneim, Abdelhalim Ebo, Mohamed Adel

Libero: Sahmed Abdel Aal

Terminarz:

Faza grupowa: 

1. kolejka – 7 sierpnia / 8 sierpnia

• 14:30 (7 VIII) Włochy – Francja
• 16:35 (7 VIII) Brazylia – Meksyk
• 20:00 (7 VIII) Polska – Egipt
• 22:05 (7 VIII) USA – Kanada
• 1:30 (8 VIII) Rosja – Kuba
• 3:35 (8 VIII) Argentyna – Iran

2. kolejka – 9 sierpnia / 10 sierpnia

• 14:30 (9 VIII) Rosja – Argentyna
• 16:35 (9 VIII) Francja – Meksyk
• 20:00 (9 VIII) Włochy – USA
• 22:05 (9 VIII) Polska – Iran
• 1:30 (10 VIII) Kuba – Egipt
• 3:35 (10 VIII) Brazylia – Kanada

3. kolejka – 11 sierpnia / 12 sierpnia

• 14:30 (11 VIII) Iran- Kuba
• 16:35 (11 VIII) Rosja – Egipt
• 20:00 (11 VIII) Polska – Argentyna
• 22:05 (11 VIII) Kanada – Francja
• 1:30 (12 VIII) Włochy – Meksyk
• 3:35 (12 VIII) Brazylia – USA

4. kolejka – 13 sierpnia / 14 sierpnia

• 14:30 (13 VIII) Iran – Egipt
• 16:35 (13 VIII) Argentyna – Kuba
• 20:00 (13 VIII) Polska – Rosja
• 22:05 (13 VIII) USA – Francja
• 1:30 (14 VIII) Kanada – Meksyk
• 3:35 (14 VIII) Brazylia – Włochy

5. kolejka – 15 sierpnia / 16 sierpnia

• 14:30 (15 VIII) Argentyna – Egipt
• 16:35 (15 VIII) USA – Meksyk
• 20:00 (15 VIII) Rosja – Iran
• 22:05 (15 VIII) Polska – Kuba
• 1:30 (16 VIII) Włochy – Kanada
• 3:35 (16 VIII) Brazylia – Francja

Ćwierćfinały (17 / 18 VIII):

1.  I miejsce grupy A – IV miejsce grupy B

15: 00 (17 VIII)

2. II miejsce grupy A – III miejsce grupy B
lub
II miejsce grupy B – III miejsce grupy A

19:00 (17 VIII)

3. II miejsce grupy A – III miejsce grupy B
lub
II miejsce grupy B – III miejsce grupy A

23:00 (17 VIII)

4. I miejsce grupy B – IV miejsce grupy A

3:15 (18 VIII)

Półfinały (19/20 VIII): 

1. zwycięzca 1. półfinału – zwycięzca 2. półfinału

18:00 (19 VIII)

2. zwycięzca 3. półfinału – zwycięzca 4. półfinału

3:15 (20 VIII)

Mecz o brązowy medal: 

21 sierpnia, 14:30

Finał: 

21 sierpnia, 18:15