Justyna Kowalczyk w dzisiejszym biegu na 30 km zajęła 17. miejsce. Polka przyzwyczaiła nas do lepszych wyników, ale mimo wszystko, to nie był zły bieg w wykonaniu naszej biegaczki.
W tym roku Justyna Kowalczyk nie była wymieniana w gronie faworytek do medalu. Choć na Igrzyskach Olimpijskich w Vancouver Polka zdobyła złoto, a dwa lata temu w Val di Fiemme wywalczyła srebro, to dzisiaj nie mieliśmy podstaw ku temu, by liczyć na podium.
– Od dwóch dni bałam się tego, co może się w tym biegu wydarzyć. Niestety okazałam się złą wróżką – powiedziała zaraz po ukończeniu biegu.
Po raz kolejny źle spisali się serwismeni, którzy nie sprostali zadaniu. Być może wpływ miał na to fakt, że w Falun było ciepło. Bowiem Estończycy mają lepsze warianty, gdy jest chłodniej.
– Problemy zaczęły się na zjazdach. Na nich narty spisywały się bardzo źle. Rywalki mi odjechały i to nie tylko te najgroźniejsze. Czułam się jednak bardzo dobrze. Oczywiście na tyle na ile można się czuć podczas takiego biegu. Na początku trochę poklęłam do trenera. On jednak kazał mi siedzieć cicho i walczyć jak Justyna, więc walczyłam – podkreśliła.
– Wiem, że od mistrzyni oczekuje się tego by zawsze walczyła o najwyższe lokaty. Chcę biegać dalej i dlatego takie dni jak dzisiaj trzeba po prostu przeżyć i wziąć je na klatę, a ja klatę mam mocną – dodała.
Jednakże mimo wszystko nasza biegaczka pozytywnie ocenia Mistrzostwa Świata. – Ogólnie po tych mistrzostwach jestem zadowolona. Mam w sobie nadzieję na lepsze jutro. Najpierw nie wiedziałam, czy w ogóle tu przyjadę, potem nie wiedziałam na co mnie będzie stać. O jeden medal się otarłam, jeden zdobyłam. Strasznie mi przykro z powodu tej trzydziestki, ale świat się nie kończy. Nie da się ukryć, że nie byłam tak przygotowana, jak w poprzednich latach. W biegach narciarskich nie ma cudów. Trzeba wykonać olbrzymią pracę by myśleć o sukcesach, a ja aż takiej po prostu nie byłam w stanie wytrzymać – podkreśliła.
