Tenisowe podsumowanie roku 2015- Paula Kania

Są tenisiści i tenisistki, którzy usadowią się w jakimś wąskim przedziale w rankingu i ani myślą się z niego ruszyć. Dla przykładu Serena Williams na pierwszym miejscu w rankingu WTA, czy Tomas Berdych w pierwszej dziesiątce ATP. Ale po co szukać poza granicami Polski? Wystarczy spojrzeć na Paulę Kanię. 

Trzeba jednak sosnowiczance oddać, że z każdym rokiem jej pozycja rankingowa jest coraz wyższa. Awanse z roku na rok są jednak tak małe, że należy Pauli życzyć co najmniej jeszcze 10 lat grania, aby weszła do grona stu najlepszych tenisistek. A przecież od kilku lat pozytywnie nastawionym ekspertom wydaje się, że awans Polki do elitarnego grona będzie kwestią kilku miesięcy. Żeby pokazać jak ślimaczym tempem 23-latka wspina się w rankingu WTA przedstawię miejsca, na których kończyła poszczególne sezony.

Rok 2011- 493. miejsce                                                                                               Rok 2012- 207. miejsce                                                                                               Rok 2013- 171. miejsce                                                                                               Rok 2014- 163. miejsce                                                                                               Rok 2015- 149. miejsce

Gołym okiem widać, że pseudonim ,,pendolino” do Pauli Kani by nie pasował. Ostatni duży krok do przodu wykonała w roku 2012. I choć nie mam najmniejszych wątpliwości, że dzisiaj jest o wiele lepszą tenisistką niż trzy lata temu, to ranking odwzorowuje to bardzo mizernie.

A jaki był dla Pauli rok 2015? Rozpoczął się tragicznie. Paulę pokonywały zawodniczki, które nawet dla zagorzałych kibiców mogą być anonimowe. Do połowy maja Kania wygrała siedem meczów, a przegrała czternaści. Łagodnie mówiąc nie było powodów do optymizmu. Sosnowiczanka odpaliła jednak w najlepszym dla siebie momencie. Przebrnęła przez kwalifikacje podczas French Open, a następnie jak debiutantka w turnieju głównym pokonała notowaną ponad sto pozycji wyżej Monę Barthel. Potężny zastrzyk pewności siebie, pieniędzy i jakże potrzebnych punktów rankingowych. Później było już znacznie lepiej i tylko dwukrotnie do końca sezonu Kania żegnała się z zawodami po pierwszym meczu. Na dodatek za obie porażki nie można mieć do Kani większych pretensji, na Wimbledonie przegrała 9-11 w decydującym secie z Panovą, a w Toronto uległa Magdzie Linette. Drugim najlepszym rezultatem Kani w roku 2015 był ćwierćfinał turnieju WTA w Quebec City. Kanadyjska impreza nie należy do tych najmocniej obsadzonych, ale nie umniejsza to przecież sukcesu naszej rodaczki. Co ciekawe, to właśnie w turnieju rozgrywanym w Quebecu Kania doznała najdotkliwszej porażki. W ćwierćfinałowym pojedynku z Jeleną Ostapenko zdołała ugrać tylko jedna gema.

Ciężko więc jednoznacznie ocenić jaki to był rok dla Pauli Kani. Generalnie liczyliśmy na więcej, jednak pojawiające się co pewien czas przebłyski pozwalają z optymizmem spojrzeć w przyszłość. Czas najwyższy zrobić w końcu wyraźny krok w przód i udowodnić wszystkim swoją wartość, tak jak robi to Paula w deblu.

Miniony rok przyniósł trzy turniejowe finały, z których tylko jeden udało się wygrać. W każdym z tych turniejów Polce partnerowała Maria Irigoyen z Argentyny, z którą sosnowiczanka najwyraźniej znalazła wspólny język.

Nowy sezon Paula Kania rozpocznie od wspólnych startów z Klaudią Jans-Ignacik nową kapitan reprezentacji Polski Fed Cup. Cel nawiązania tej współpracy jest jasny- awans na Igrzyska Olimpijskie. Dla Pauli mogą z tego wynikać oczywiście dodatkowe korzyści- wiele wskazuje na to, że po rocznej przerwie sosnowiczanka powróci do gry dla reprezentacji.